چرا؟

ده دقيقه قبل از اين كه اين پست رو بزارم در اين هفته آمار بازديد بلاگ رو از گوگل آنالايتيكز براي آخرين بار ديدم. يه جاي كار مي لنگه. وقتي اونو با آمار تعداد كامنت هاي ماه اخير (4 هفته و 3 روز گذشته) مقايسه مي كنم... به طرز ناجوانمردانه اي نسبت آمار بازديد سايت بيش از 30 برابر كامنت هاييه كه گذاشته شده (با وجود اين كه امكان كامنت گذاشتن تو بلاگمون وجود داره!). مي شه يكي منو توجيه كنه كه چرا؟ من واقعا نمي دونم!

نكته دومي كه به ذهنم ميرسه اين كامنته كه:

"

من مي خوام يه ليست از لينك بلاگهاي ادبي تو بلاگمون بزارم و خيلي مشتاقم گزينه هايي كه مي تونه تو اين راه كمكم كنه رو بشنوم. پيشاپيش ممنون.

"

بيشتر معرفي و بازديد يك بلاگ از لينك شدن تو بلاگ هاي ديگه است ولي طبق آمار ... انتخاب بلاگ هاي ادبي واقعا براي من سخته و به همبن خاطر اون كامنت رو دادم ، وگرنه كپي كردن لينك هاي لينك ليست بلاگ اعضا برام كاري نداشت ...

به هر حال فايل ريپورت فعاليت ماه اخير رو هم آپلود مي كنم تا خودتون قضاوت كنيد.

لطفا در بهبود و رفع مشكلات بلاگ كمكم كنيد. منتظر انتقادات و پيشنهاداتتون هستم. (به هر حال بيش از هر كسي اين بلاگ متعلق به اعضاي انجمن و خوانندگانشه. كمي دل بسوزونيد و از خاكسترش دل جديدي به بلاگ ببنديد و ...)

*

*

لينك ريپورت:

http://rapidshare.com/files/254310376/report1.pdf.html

(يكي از نكات جالب اين ريپورت اينه كه قسمتي از آمار بازديد رو از قاره آمريكا و كشورهاي همجوار نشون ميده!)

يكي از آثار اعضا:

*

**

*

مثل آبشاری بودم که می رفتم و می رفتم و می رفتم و از بلندی به پایین و بعد زندگی ام را ادامه دادم در رود...

رود رفت و رفت و رفت و رفت ...

ودر راه سنگ هایی که با آن برخورد کردم...دردم گرفت ولی باز هم رفتم ؛ گاهی به سنگی بزرگ برخورد می کردم که هم درد داشت و هم مرا به دو نیم تقسیم می کرد ولی باز هم نیمه هایم به من تبدیل می شدند و ادامه می دادم ...

روزی ابری دیدم که باران تشنگی می ریخت از او .همچنان که نگاهش می کردم خیلی دوست داشتم باران او بر سرمن هم بریزد...او خیلی زیبا بود...

از دور نگاهش می کردم.

گذشت و گذشت و گذشت ...دعا می کردم...

روزی توانستم...توانستم با او صحبت کنم...

گفتم : ای ابر...من تو را دوست دارم.می خواهم با تو باشم...برایم بباری...

گفت : من یک ابر کوچکم... وتو رودی هستی که می روی و می روی و آخر به دریا می ریزی و بزرگ می شوی ...

باران من دردی از تو دوا نمی کند ...

گفتم : می خواهم در مسیری که می روم تو بر سرم بباری ...

گفت : باران من محدود است ... مرا ببخش ...

گفتم : گاهی دردهایی است که ابرهای بزرگ نمی توانند کمکی بکنند ... هرگز نمی توانند ...ولی یک ابر کوچک می تواند...

گفتم قلب من فقط با تو باران تو ...

آرام دور شد و رفت تا باز هم ببارد و من روز به روز خشک تر شدم...

از دور می بینم ...

*

**

***

سحر خانکی

کارشناسی ناپیوسته کامپیوتر ترم 2