کلافه بود و پریشان, شبیه یک طوفان
و مثل رود بزرگی که می کند طغیان

پر از تلاطم دریا, پر از صبوری موج
و خیس مثل زمینی که می خورد باران

دلش همیشه ی تنها, دلش همیشه ی تنگ
و داغ و سرخ شبیه غروب تابستان

که عشق آمد و یک عشق نو به بار آورد
که عشق آمد و یک دست پر, وفا آورد

و رفت گوشه قلبش نشست و عاشق شد
کمی - شبیه - پرنده , کمی - شقایق - شد

تمام دفتر شعرش هوای باران داشت
درست مثل یتیمی غصه نان داشت!!!

چقدر جنس عطش شد چقدر مثل کویر
ترک ترک و شکستن و گردش تثدیر...

شبیه آینه هایی که روبروی همند
تمام دربدری هاش روبروی همند

هنوز مثل همیشه کلافه بوده و هست
همیشه مثل همیشه, همیشه تا پایان...

اثر مهرآفرین رحیمی